Starczowzroczność – jak sobie z nią poradzić?

Proces starzenia się dla każdego organizmu jest inny i wiąże się z różnymi procesami, często nowymi dla nas. Starczowzroczność jest jednym z wielu zjawisk, które możemy zaobserwować w swoim ciele po 40 roku życia. Jeśli zauważyłeś, że w ostatnim czasie szwankuje ci wzrok, zobacz z czym może się to wiązać.  

Co to jest starczowzroczność?

Starczowzroczność to inaczej mówiąc prezbiopia. Jest to naturalne zjawisko, które wiąże się z procesem starzenia organizmu. Przy patrzeniu na przedmiot, który jest blisko, soczewka wewnątrzgałkowa powinna się kurczyć. W wyniku prezbiopii elastyczność naszej soczewki wewnątrzgałkowej ulega zmniejszeniu lub całkowitemu zanikowi.  

Kto jest narażony na starczowzroczność?

Nazwa dolegliwości może sugerować, że prezbiopia dotyka osoby, które są już w podeszłym wieku. Prawda jest taka, że proces ten przebiega stopniowo przez całe nasze życie. Średnio dopiero po 40 roku życia możemy zauważyć pierwsze skutki braku elastyczności naszej soczewki wewnątrzgałkowej. 

To dolegliwość, której nie da się uniknąć. Starczowzroczność jest stricte spowodowana wiekiem. Umiejętność akomodacji naszego oka pogarsza się im starsi jesteśmy i nie ma wielu sposobów, które mogłyby temu zapobiec. 

Prezbiopia to nie jest choroba. Może wystąpić zarówno u osób, które cierpią na astygmatyzm, krótkowzroczność lub nadwzroczność. Jest to kondycja, która nie jest chorobą. Co ciekawe, prezbiopia będzie bardziej uciążliwa dla dalekowidzów. Krótkowidz w początkowych stadiach prezbiopii może mieć wrażenie, że jego wada wzroku się zmniejsza, a on nie potrzebuje okularów. 

Objawy starczowzroczności 

Prezbiopia objawia się trudnością z patrzeniem na bliskie przedmioty. Może nam się kojarzyć ze zjawiskiem “zbyt krótkiej ręki”, kiedy to odsuwamy tekst lub przedmiot od naszych oczu na długość ręki, aby wyraźnie go zobaczyć. Najprościej będzie zauważyć pierwsze objawy tej dolegliwości po naszej zdolności czytania np. książki lub pracy na komputerze. Jeśli zauważamy lekkie rozmazywanie, a pomaga nam oddalenie się od niewyraźnego obiektu i zmrużenie oczu, może to być pierwszy znak. Często temu problemowi towarzyszy również brak lub pogorszona koncentracja, kiedy długo czytamy oraz bóle głowy, które mogą występować pod koniec dnia. 

Prezbiopia – sposoby leczenia

Można wyróżnić dwie metody walki z pogarszającym się wzrokiem – chirurgiczne i niechirurgiczne. Częściej wykorzystuje się metody nieoperacyjne. Najpopularniejszym sposobem na poradzenie sobie z tą dolegliwością jest udanie się do okulisty i optyka, którzy dobiorą odpowiednie dla użytkownika okulary lub soczewki kontaktowe. To dużo prostsze niż chirurgiczne sposoby na rozwiązanie tego problemu. Wybierając szkła, oszczędzamy nasz czas i pieniądze oraz ryzykujemy naszym zdrowiem. 

Jeśli decydujemy się na okulary, będziemy mieli do wyboru szkła:

• jednoogniskowe – czyli okulary do czytania, których zasięg będziemy mogli dostosować do najczęściej wykonywanych przez nas czynności. Do czytania nadają się te o małym zasięgu (30-40 cm), a do komputera te o średnim (70-80 cm)
• dwuogniskowe – takie okulary są podzielone i ich góra służy do dali, a dolna do bliży
• progresywne – wielkość korekcji płynnie się zmienia z góry do dołu, a linia podziału, która część jest do bliży, a która do dali nie jest wyraźna

Zanim zdecydujemy się na leczenie prezbiopii, warto skonsultować się z lekarzem okulistą, który pomoże nam zdecydować jakie rozwiązanie będzie idealne dla nas.